SENOZ'UN SESİ

• Anasayfa
• Biz kimiz?
• Haberler
• Röportajlar
• Senoz Turnuva
• Köylerimiz
• Çayeli
• Rize
• Sohbet Odası
• Gurbetçiler
• Rize Siteleri
• Senoz Rehber

HABER ARA

Biz de bütün hemşehrilerimize bu güzel adeti örnek almasını dileyerek yaptığımız sohbeti sunuyoruz:

*Murat bey, sizi tanıyabilir miyiz?

Adım Murat Reyhan. 1976 yılında Çayeli, Çataldere köyünde doğdum. Köyümüzde bizim ailemize "Muhtaroğlu" derler. Muhtaroğlu İbrahim’in oğluyum. Babamı geçen sene 2008 Kasım ayında vefat etti, Allah rahmet eylesin.
Babamın vefatından sonra köye olan hasretimiz biraz daha arttı. İlkokulun 1. sınıfını köyde okudum. Meşhur Ali Rıza Kabataş’la okudum. Babamı, annemi okutmuştu, ondan sonra beni de okutmak nasip oldu. Ondan sonra İstanbul'da okula devam ettim. İstanbul’da Eyüp’te ilkokulu ve orta okulu okudum. Liseyi Vefa Lisesinde okudum. Liseden sonra Açıköğretime devam ettim. Ondan sonra askerlik, askerden önce de evlenmiştim.
Biz Karadenizliyiz ama bir Trakyalı kızı sevdim. Kırıklareli. İlk zamanlar babamla çekişme yaşadık, ama tatlıya bağladık. Askerden sonra geldim 'Sultan Et’te işe başladım. 2001 yılından beri bu işte çalışıyorum. İlk zamanlar satış temsilcisi olarak başlamıştım, sonra satış şefi oldum, ondan sonra İzmir’de Ege Bölge Müdürlüğü kurulurken Ege Bölge Müdürü olarak gittim. 2005 yılında İstanbul’a geri döndüm. İstanbul'da zincir marketler müdürü oldum. Carrefour, Metro, Bim gibi şirketin çalıştığı bütün marketlere ben bakmaya başladım. Ondan sonra 2007 Ağustos'unda Marmara Bölge Müdürü oldum. Zonguldak’tan Edirne sınıra kadar bana bağlı. 10 yılı aşkın süredir burda çalışıyorum.  Evliyim 1 çocuğum var. Allah nasip ederse eşim hamile bir kız çocuğumuz olacak. Onun da haberini aldık.

*Senoz hasreti yaşıyor musunuz? Köye gidebiliyor musunuz?
Ben 18 yaşına kadar her sene, lisede okurken yıl sonunda Cuma günü okullar kapanır, Cumartesi otobüse biner, Pazar günü köyde olur, Pazartesi ise yaylaya çıkardım. Taa ki Eylül’de okullar açılacağı zaman Pazartesi okula gitmem gerekirken, Cuma günü yayladan aşağa indim, Cumartesi otobüse bindim, Pazar günü İstanbul’a geldim ve Pazartesi okula başladım. Annem köyde kalırdı. Yayladan gelene kadar. Ama ben halalarımın yanında kalırdım. Annem kadar halalarımın da bize çok emeği vardır. Her sene böyle gittim.
Ama ne zamanki lise bitti, ekmeğimizi elimize almaya başladık, gidişlerimiz azaldı bu sefer hasret de çoğaldı. Hanım Trakyalı olsa da  o da bizim kadar çok seviyor köyümüzü. Hâlâ bir tulum sesi duysak gözlerimiz doluyor. En son bu sene Temmuz ayında gittik köyümüze, yaylamıza. 10 gün kaldık döndük yine İstanbul’a. Her sene muhakkak giderim köyüme. Millet Antalya’ya gider, ama biz istesek imkânımız var, işimiz gereği gidebiliriz. 1 hafta izin de olsa doğru köye. 1 hafta da olsa o havayı bir solumamız bize bir sene yetiyor. Kilometremiz sıfırlanıyor ve dönüyoruz İstanbul'a.

*Senoz'a, köyünüze gittiğiniz zaman diğer komşu köylere de gidebiliyor musunuz?

Aile çok büyük olduğundan dolayı, mesela bu sene köye gittiğimiz ikinci günü Gürgen'de bir cenaze vardı. Babamdan sonra biz bayrağı devraldık, tabi amcamız var, amcamla beraber 5 araba gittik köye.  Çıktık cenazeye, oradaki akrabalarımızın çok hoşuna gitti. Bizleri görünce çok hoşlarına gitti. Ceronçon'a gittik, Kaptanpaşa, Babik, buralara gidiyoruz. Köy ziyaretinden çok bir yaylalara gitsek diye koşturuyoruz...

*HES’lerle ilgili düşünceleriniz nedir?
Bir kere ilk yapıldığı zaman başımıza böyle birşey geleceğini bilmediğimiz için, çok yorumlamıyorduk. Köyde birilerine ekmek teknesi, köyde olan insanlara faydalı olacak diye düşünüyorduk ama sonra ilerledikçe tabiata ne kadar zarar verdiklerini gördük.
İlk inşaatlar bittiği zaman görüntüyü gördüğüm zaman saçları olan bir adamın ameliyat olacağı zaman böyle saçları kesilir dikiş atılır ya dikiş izleri gibi karşı tarafta cemag tarafında olsun, pelad tarafında olsun çirkinliği görünce insanın moralı çok bozuluyor. O yüzden daha sonra HES’in zararının ne olacağını, insanların yaşantısına ne zarar verebileceğini, zamanla ekolojiyi bozacağını öğrenince tabi insanın moralı bozuluyor. Elden de birşey gelmiyor.

*Senozderesi.com’u nasıl buluyorsunuz?
Vazgeçilmez bir şey. Sabahleyin şirkete geldiğimizde veya bir bilgisayarı gördüğümüz zaman köye açılan bir pencere gibi. Olduğum yer sanki bir oda da penceremi açtığım zaman sanki köyü görecekmişim gibi oluyor. Hafız Ahmet’i görüyorum, Dehri Hocayı görüyorum. Tanıdıklarımızı buradan takip ediyoruz. Bir kere çok düzenli, sürekli güncellendiği için çok iyi. Senoz'a açılan bir pencere. Çok hoşuma gidiyor. Çok güzel. Başarılarınızın devamını diliyorum.

*Söylemek istediğiniz başka bir konu var mı?
Biz Karadenizliyiz. Karadenizliler dünyanın her tarafına yayılmış. Karadenizliliğimle gurur duyuyorum. Gittiğimiz her yerde mutlaka bir Karadenizli ile karşılaşıyorum. Karşılaşınca da gurur duyuyorum. Bunun insanların birbirlerine karşı yaklaşımında Karadenizlilerin farkı biraz daha ortaya çıkıyor. (Görüşen: Y.Ç.)
*
senozderesi.com haber  merkezi

Bu habere toplam 6 yorum yazılmıştır.

Yorumların tamamını okumak için tıklayın.